Opis
Mebel z okresu przejściowego pomiędzy rokokiem, a klasycyzmem, około 1770 r. Fronty szuflad i drzwiczki w tabernakulum dekorowane okładzinami z płytek marmurowych zwanych po włosku pietra paesina (inne nazwy-kamień florencki, landscape stone lub ruin marble) .
Wymiary: wysokość-82 cm, blat-105/55 cm.
Pietra paesina, która jest rzadką formą wapienia Albarese, swoją genezę posiada w Apeninach w pobliżu Florencji. Jest rzadką i cenioną dekoracją, opisywany jako „kamień obrazkowy” ze względu na miraże krajobrazów lub pejzaży morskich pozornie uchwyconych w rdzeniu samej skały.
„Krajobrazy” ujawniają się w przekroju dopiero po rozłupaniu konkretnego kawałka wapienia. Tylko najwyższej jakości kamienie są następnie krojone w plastry, aby uzyskać płytki do polerowania. Główne zabarwienie dotyczy w dużej mierze tylko obrzeży tych segmentów przekroju poprzecznego, ponieważ najbardziej drastyczne zmiany rzadko docierają do najgłębszych obszarów skały. Oznacza to, że ekspansywny wygląd przeważnie niebieskawo-szarych kolorów doskonale przywołuje obrazy nieba lub dużych połaci wody.
Chociaż ten cenny wapień został odkryty w różnych miejscach poza Włochami, powszechnie uznaje się, że najatrakcyjniejsze są okazy pochodzące z regionu florenckiego. Te prawdziwe apenińskie unikaty w jakiś cudowny sposób oddają typowe kolory i kształty Toskanii, ze wszystkimi jej pięknymi kanionami, wzburzonymi morzami i rzekami, malowniczymi wioskami, tajemniczymi wyspami i górami.
W „epoce nowożytnej” cud, jakim jest kamień paesina, został po raz pierwszy odkryty w XVI wieku i od tego czasu był bardzo poszukiwany i wysoko ceniony przez kolekcjonerów. W całej renesansowej Europie ten „kamień krajobrazowy” był szczególnie ceniony wśród członków wielu dworów królewskich. Był on inkrustowany w meble lub wstawiany w elementy architektoniczne bogatych wnętrz, podczas gdy inni decydowali się na zbieranie i eksponowanie kamienia w postaci pojedynczych tablic.
Wśród bogatych, potężnych i często szlacheckich rodzin, które jako pierwsze faworyzowały ten „ruinowy marmur”, prawdopodobnie najważniejszymi wczesnymi wielbicielami byli Medyceusze, a w szczególności Ferdynand I de Medici. Rzeczywiście, w 1588 roku Ferdinando założył we Florencji niezwykle znaczącą Opificio delle Pietre Dure, której głównym celem było odkrycie większej liczby kamieni półszlachetnych i wykonanie oszałamiających dzieł sztuki i luksusowych przedmiotów poprzez ich pomysłową obróbkę. Paesina zawsze była bardzo ceniona wśród tych kamieni ze względu na połączenie rzadkości występowania i naturalne właściwości imitacji malarstwa.
Jest prawdopodobne, że ten osobliwy wapień, z jego łatwo rozpoznawalnymi podstawowymi cechami, jest nawet pośrednio wspomniany w Istoria dell Pietre Agostino del Riccio z 1597 r., która w jednym fragmencie stwierdza: „…w rzece Arno wiele skał i kamieni, które dziś mogą być przetartym i wypolerowanym, odsłaniając wiele fantazji i żartów Matki Natury…
Głównie ze względu na wpływowy charakter elitarnej rodziny Medici, zarówno sława, jak i urok tego „florenckiego marmuru” szybko rozprzestrzeniły się w całej Europie, gdzie jego wyjątkowość była ceniona przez najmodniejszych i najbogatszych mecenasów sztuki.
Inną osobą, która odegrała aktywną rolę w popularyzowaniu pietra paesina był Philipp Hainhofer (1578-1647). Jako dyplomata posiadał on dostępem do większości europejskich dworów szlacheckich i królewskich swoich czasów. Hainhofer był człowiekiem świetnie wykształconym, o wybitnym poczuciu dobrego smaku i guście. Był podróżnikiem, kolekcjonerem, badaczem i miłośnikiem sztuki.
Podczas wizyty we Florencji Hainhofer miał okazję podziwiać charakterystyczny kamień, który wyjątkowo przypadł mu do gustu na tyle, że później wraz ze swoim bratem, który mieszkał we Florencji, założył wspólny interes. Bracia nabywali „ruinowaty marmur” zarówno w postaci surowych brył, jak i już wbudowany w meble, a następnie odesyłali go do swojego rodzinnego miasta Augsburga.
Nietrudno się domyśleć, jak rozwijało się to przedsięwzięcie, gdy powiemy, że wśród najbliższych znajomych Hainhofera były ważne postaci historyczne, takie jak Henryk IV z Francji, król Gustaw Adolf ze Szwecji i książę Wilhelm IV z Bawarii.
Niektóre z najwspanialszych przykładów antycznej pietra paesina można oglądać we florenckich muzeach, takich jak „Opificio delle Pietre Dure” i Galleria Palatina we Florencji. Niektóre dzieła tego rodzaju znajdują się na ścianach dawnej Apteki w Santa Maria Novella. Również wyjątkowy marmurowy stół inkrustowany paesiną, którego centralną częścią jest bardzo rzadka „Terra Bruciata z Rimaggio”, znajduje się w Medicean Quartieri Monumentali w Palazzo Vecchio. Stół ten został zamówiony w imieniu Eleonory z Toledo, żony Kosima I de’ Medici, i został wykonany specjalnie zarezerwowanych dla niej pokoi.